Het was weer een fijne week met best wel veel nieuwe soorten voor onze Nederlandse lijst. Hier komen ze:

• Het paapje. We liepen door de polder bij Jisperveld, wat een heel mooi gebied is trouwens. Het paapje zat slechts een aantal meters voor ons op het pad, Quin had hem prachtig in zicht. Maar door een miscommunicatie had ik een “gewone” rietzanger in beeld door de camera. Later nog een herkansing, maar toen zat ‘ie wel wat verder weg, zoals Quin me nog een aantal malen inwreef… 😉
• De snor. Heel gaaf! Categorie, je hoor hem wel (snorren), maar je ziet hem niet. We waren zondagochtend vroeg naar de Volgermeerpolder gegaan. En daar konden we deze snor toch op de bewijsplaat vastleggen, schitterend beestje!
• De zwartkopmeeuw. Nauwelijks te onderscheiden van de minder zeldzame kokmeeuw. Na zo vaak tevergeefs checken, dan toch eindelijk de zwartkop-variant. Wij zijn blij!
• De rosse grutto. Dit is de rossige en arctische tegenhanger van onze nationale vogel. Veel zeldzamer en vooral in de wintermaanden lastig te onderscheiden van de grutto. In de zomermaanden krijgt deze vogel z’n rossige kleed. Deze zat bij de PWN infiltratiebekkens en is gevalideerd op waarneming.nl!
• Tot slot, de morinelplevier. Lopende door het Jisperveld, kwamen er vrij plotseling allemaal collega vogelaars aan. De morinelplevier was gezien. Veel te ver weg voor een fatsoenlijke foto. We hebben deze prachtige vogel wel goed door de telescoop van iemand kunnen zien. Hopelijk gaan we deze vogel nog een keer van dichterbij zien.

Groeten, Peter & Quin.